Halime yetmiş sekiz yaşındaydı,
Komşuyduk neneyle.
Evinin önüne çıkar otururdu.
Bazen susar,bazen ağlardı.
Belli ki yüreği kanardı.
Gözleri zor seçerdi nenenin,
Ne hüzünler kurtarır seni
ne çeyiz sandığının ceviz gölgesi
ve ne de acının ses duvarındaki
yorgun ve bıkkın bekleyişler
Acılar karartmışsa bile günlerin duvağını
Devamını Oku
ne çeyiz sandığının ceviz gölgesi
ve ne de acının ses duvarındaki
yorgun ve bıkkın bekleyişler
Acılar karartmışsa bile günlerin duvağını
