Altmış iki Şiiri - Büşra İlhan

........ durağında ilk defa
Sanki gözlerine yaslanmıştı güneş ve
Bir evin bahçesinde çiçekler suluyordun
Ben sana baktıkça çiçekler açıyordum.
Soluklanıyordum göğsüne yaslanıp
İzbemdin, derin bi nefes alıyordum.
Güzeldi yaşamak...

.........durağından bağımsız
Ne zaman sesini duysam
Yüreğimi yokluyordum.
Dizlerimdeki dirençsizliği,
Çatallaşan sesimi,
Titreyen ellerimi yokluyordum.
Durduk yere kızıyordum sonra kendime.
İnsan bu denli sersemler mi?
Ve sanki sen tüm bunlara inat,
Ve sanki sen tüm bunları yıkmak istercesine,
Hayatın göğsünden kopup gelmişçesine,
Senli her köşede
Güzeldi yaşamak...

.......durağının yanıbaşında
Bir sokak arasında,
Bir ağacın altında,
Gördüğün ne varsa methiyeler dizerdin.
Hikayeler anlatırdın,
Her sokağı ayrı ayrı hikayelerce resmederdin.
Sesine yaslardım içimi.
Güzeldi sevgilerin,
Süssüz cümlelerin.
Gelişi güzelliklerin...
Güzeldi yaşamak.
Ve değildi sanki hiçbir güzellik ömür boyu.

.............durağında, son defa
Bir görmeye gördüm seni.
İyice seyrettim.
Ömrümün geri kalanını ayıklar gibi.
Az bildiğim şarkıyı dilimde sayıklar gibi
Bi köşede bitmiş mevsimlik bir ot gibi.
Dağ gibi, duvar gibi,
Kaskatı bir taş gibi...
Bir dağılmak dağıldım
İçime sustum zehrimi kusar gibi
En acı sesimle içime sustum.
Yutkundum
O susmak ki sanki
İçimi tırmalıyordum.

...........durağında
Güzeldi yaşamak.
Ve değildi sanki hiçbir güzellik ömür boyu.