Altlı Üstlü Şiiri - Çağatay Türkgülü

Açma gözlerini, uyanma uykumdan
Görmezden gelme, utanma ne olduğumdan
Terk et omzumu, yürü ayaklarımdan geri
Yere indir beni, devam et kendimden ileri
Sıkma boğazımı artık, ellerimi bırak
Arala parmaklarımı, nefes al ciğerimden ırak
Çağırma beni, dönmeyeceğim derine
Dalma derine, gelme kendi ziyaretine
Koşma peşimden, olma gölgem dahi
Sürükleme peşinden, yoruldum sahi
Dokunma kararıma, korkutma gözümü
Korkma kim olduğundan, unutma özümü
Sök tırnaklarını ruhumdan, yakma canımı
Canımı yakan ben miyim, yoksa birkaç anı mı?
Hayal kırıklığıyım, tanımıyorum beni, yeter
Öyleydi, öyleydik. Olma bizden daha beter
Yüzünden hiçbir şey yapamaz oldum
Suçlama artık, bileklerini ben yoldum
İçimi içimden söküp atamam ya
İçin için ağlamak çözüm değil ya
Kurtulamıyorum benden, sevemiyorum
Beni izle, benden öğren, ben olma diyorum
Kendim olayım, izin ver yalvarırım, lütfen
Kendin olduğunda da hoşlanmıyorsun benden
Çekil zihnimden, yalnız olursam nefes alırım
Bu sert kabuğu kırmazsan nasıl çıkarım?
Lütfen kendine izin ver, huzurla güleyim
Lütfen kendine izin ver, huzurla öleyim