Altınoluk Şiiri - Haldun Uras

Altınoluk’ta bir gün daha solarken,
Belli ki Güneş görsel bir şölen sunacak.
Ufukta renkler alabildiğince coşarken,
Deniz de bu şölene sessiz tanık olacak.

Bu vals Güneşle Ayın ilahi dansı,
O zaman herşey kusursuz yapılmalı.
Çünkü dağların tepesindeki Altarından,
Zeus da bu töreni dikkatle izliyor olmalı.

Ay sanki Güneşe nisbet yaparcasına,
Işığını ödünç aldığını unuturcasına,
Nazlı nazlı yükselirken deniz ufkunda,
Karanlık çökmekte artık Kaz dağlarında.

Burada dağlar denizle gizlice flört ederler.
Her gece bilinmeyen bir yerlere giderler.
Giderler ama unutmazlar geride kalanları,
Sabah gene görünür çilekeş zeytin dalları.

Nane, kekik kokar buranın sıra dağları
Kokar da sahil bundan yoksun kalır mı?
Bu kokuyu heybelerinde sahile taşırlar,
Birbirinden güzel utangaç köylü kızları.

Gel bu güzellikleri bir de yukarıdan görelim.
Vuralım eski köy yoluna, bir kahveye girelim.
Aşağıda ışıl ışıl bir sahil göz alabildiğince.
Doğa sunuyor tüm güzellikleri olabildiğince.

Kimi zaman daracık çarşısında yürürsünüz.
Belki de birkaç tanıdık yüz görür sevinirsiniz.
Kimi zaman yakın çevrede gezinirsiniz de,
'Hasan Boğuldu'nun öyküsüne üzülürsünüz.

Muhakkak 'Tahta Kuşlar' köyüne gitmeli.
Bir tarih nasıl özetlenirmiş orada görmeli.
Bir gün Altınoluk’tan ayrılık zamanı gelince.
Yeniden gelmek için Tanrıdan ömür dilenmeli.