Altından Irmaklar Akan Apartmanlar

Fırtınalar koptuğunda yüreğimde
Başım alıp gitmek isterim
Hayallerin yokluk denizlerine
Üstüme örtecek hiçbirşey almadan
Sessizce sensizce demenin anlamsızlığı
Derinliğinde varlık hissinin
Yokolmamış seslerde düğümlü
Hazana bakmadan esen rüzgar
Ellerimi en yükseğe kaldırdım
Ayaklarım koştuğunu zanneder
Olduğu yerde sayar
Uğultular kulaklarımda düşündükçe
Hayır hayır bu değil geçer akçe
Sersemleyen hasta gözlerde
Kaybolmayan hayallerin hisleri
Turuncu veya sarı renklerde ne
Ben beyaza vurgunum
Nazlı dağların tepesinde ki kara
Sesim sesin oldukça
Yükseldikçe oluşur nara
Ateş yakmaz ellerimi
Kesmez bıçakla zaman aralığını
Antikacı dükkanı mı sandın
Altından ırmaklar akan apartmanlar
Hayalim bu değil amma
Gördüklerim sandığımı sandım
Ben böyle havalara derinden ısındım
Rüzgar ateşi değil sulara sindi
Biran çaresizlik çaredir dendi
Nedeni suların akan hayali
Yükselen değerse gökdelenler
Yol tozduman gözlüklerin üstünden
Uçar sılaya hasrete daim
Üstüne geceleri yorgan gerekmez
Çünkü karanlığın görkeminde
Kaybolan varlığım
Yok olduğunda anladım ki yokluğun
Sanma zamanım darda kararsız
Gün her sabah yeniden başlar
Hayat her sabah yeniden uyanır