Altıncı Gün Şiiri - Dilek Uluocak

zaman

akrebin gölgesi yelkovanda
saniye titrek
yaklaştı doğuyla batı
çalkalandı dünya
bir şeyler var
içimde kanayan
nefes aldırmayan bir şeyler

hüküm

bir çığlıkla bağlandı ağızlar
bir hamlede kayboldu zaman
nefesler fışkırdı topraktan
gökler azap yağdırıyor
bir şeyler var
hızla sesleri karanlığa yayan
gökyüzünü dolduran bir şeyler

ölüm

huzur kalktı yeryüzünden
pencerelerin ardı boş
gülüşler siliniyor hafızalardan
acı son doruğunda
melekler şiddet yağdırıyor
bir şeyler var
ayı bağlayan
karanlığa boğan ortalığı bir şeyler

ateş

son perdeleri kalktı cehennemin
insan seli akıyor
hesaplar gün gibi
defterler bir bir kapandı
nefisler pişmanlık yağdırıyor
bir şeyler var
yürekleri dağlayan
acı tatlara mahkûm bir şeyler

karanlık

üzerimize kapandı tunç kapılar
ebedi ezinç başladı
bekçilerin gözlerinde muamma
bir şeyler var işte
merhameti uzaklaştıran
umudu yok eden bir şeyler
adımlarımı sayan
beni çağıran bir şeyler

sonsuzluk

.
.
.

http://dilekuluocak.azbuz.com/index.jsp?