Altıncı Ay Yokluğun Şiiri - Burhan Aysal

ALTINCI AY YOKLUĞUN

Tam altı ay oldu,
O kahroluş gecesinin hiçliğinden.
Hani, yorgun akşamüstü vardı,
O, düşlerimizin harikari yapıp,
Umut denizinde boğulduğu an tutkularımızın.
Duygularım kendimle konuşmalı değişti,
'Ahhhh' diyorum,
Keşke bir şifa sunsaydın o zehir kadehiyle,
Onda bulsaydım kaynağını yokluğumun,
Sonra,
Sonra birden camlaşmasaydı,
Kızıllar beldesi dudakların,
Belki öperdim...

Tam altı ay oldu,
O, tanrıyı hiçe saydığım geceden,
Hani insanlar tapacak birşeyler arardı,
Ben se seni ilahe yapıp,
Baş köşesine diktim mabed-i aşkımın.
Geceler hayasızca benle sevişti.
Artık ağlıyorum,
Oysa, gülme sonrası bir duaydın,
Mavi deniz,yeşil yosun gözlerimle,
Yağmurlar yağdırdım üstüne susuzluğunun.
Sonra.....
Sonra birden gülmeseydi,
Kızıllar beldesi dudakların,
Belki unuturdum.....