Altına Hiç Hurma Dökülmez İmiş

Dinler isen bir nasihat diyeyim
Hatır, gönül, sevgi, dikilmez imiş
Diyorsun maşuka sitem edeyim
Sevgi gönüllerden dökülmez imiş

Gönül köprüsünde sevda hoş imiş
Nadan olan sevdasızlar boş imiş
Ben bağrını toprak sandım taş imiş
Meğer taşa tohum ekilmez imiş

Korkak paşaların dibi deliktir
Ödlek; mehmed ayağında keliktir
Alperen; Yedi hilâlli çeliktir
Kırılır; velâkin bükülmez imiş

Âllâh ü teâslâ beyan ederki
Herşeyin aslına çektiğin der ki
Âşk ile koyunlar kurdu güder ki
Gökkube direksiz; yıkılmaz imiş

On sekiz bin âlemlerin hiçinde
Huri melek Leylâ, Hülyâ biçimde
Yoksa eğer muhabbetin içinde
Mükedderlik kahrı çekilmez imiş

Rasûlün teridir tomurcuk güle
Feryâd-ı ettiren âşktır, bülbüle
Sevdayla dert olan dertli gönüle
Vefâsız kınası, yakılmaz imiş

Kekliğe özenti, bir niyet tutup
Saksağan misâli aslı unutup
Ağyarın verdiği iksiri yutup
Taşda keklik gibi sekilmez imiş

Bizim güller solmaz Huri sevdiğim
Sevenlar hiç ölmez meri sevdiğim
Âşkta yaş-maş olmaz yürü sevdiğim
Duygu, yoksa çakmak çakılmaz imiş

Âdem bile meleklere yakarı
Duâ eder âlemlerden yukarı
Kağnı batsa koca öküz çıkarı
Tor tosuna zevle takılmaz imiş

Zevki başka zülüfleri burmanın
Lüzûmu yok yâdlar gibi durmanın
İplik İçin yün eğiren kirmanın
Deliğine odun sokulmaz imiş

Meraka mucipse ne olduğunun
Lisanına baksan anlarsın bunun
Ormanda yetişen dağ armudunun
Altına; hiç hurma dökülmez imiş

İSLÂMİ’ni ağlatmada güleyim
Utaritte isen çağır geleyim
Senden gayri ne var ise sileyim
Mâşûka; mirâçsız çıkılmaz imiş