Altın Rengi Güz Şiiri - Yakup Icik

(sonbahar,a...)

Altın rengi son yaprakta düştü
Hüzzamsı nakarat halleri yankılanırken güz rengiyle kalbimin en içlerine
Keder de bastı ki, hüzün dolu-dizgin
En ince kılcaldamarlarımdan her zerreme.

Umursamaz tavırların varlığında
Acıların farkındalığı yok madde yüklü yüreklerde.
Aşkım Sonbahar, ah.. güz!
Kızıl akşamlarının ihtişamlı güzelliği bile
İçimi eziyor sevgiyi düşlerken.

Ve ben yine yalnızlıklara gemleniyorum.
Sen çok güzelsin sonbahar..
Ufuktaki grub bile mat ve solgun
İnatla canlılığını daima
Tebessümleri eksilmeyen yüzüme aksetsen de.

Seninle yaşıyor olmak bana haz veriyor
Fantazilerden uzak klişe hayatların çiğliği yankılanıyor
Her cadde başı kaldırimların üstünde.
Öyle güzelsin ki sonbahar
Varlığın madde ile yüklü olduğu bu alemde
Yapmacık gülüşlerin itici seslerini duyuyor olmak
Senin(güz) renginde ağlamama neden olsa da
Mevsimlerin içinde seni seviyor olmak
Bütün ızdırapları aza indiriyor inan ki.

Bazen, sensiz bir boşlukta asılı kalmış gibi hissetsemde
Seni göremeyen kör gözlerin güzelliğinin farkında olamaması
Ruhumda sarsıntılar yaratsa da
Varlığını bilip yaşamak ne güzel...