Altın Nesil Şiiri - Hanifi Kara

ALTIN NESİL

Tağuti bidatları, birer birer atarak
Güzel huy eklediği, işte; O “Yeni Nesil.”
İman ile diriltip, o tertemiz kalbini
Aşk ile şokladığı, işte; O “Yeni Nesil.”

Gözyaşıyla karmalı, değerlerin harcını
Yakıp/yıkıp dökmeden, sen dizginle hırçını
Kalemi mermi yapıp, küfrün kale burcunu
İlimle okladığı, işte; O “Yeni Nesil.”

O secdeli başları, ele eğmesin diye
Hakk dururken bâtılı, kimse övmesin diye
Kem gözlerden âzâde, nazar değmesin diye
Sır gibi sakladığı, işte; O “Yeni Nesil.”

Yapılan kötülüğün, öcünü alan gibi
Onca şey değişse de, geliyor yalan gibi
Çöplükleri bırakıp, bülbülü nâlân gibi
Dalında şakladığı, işte; O “yeni nesil.”

Rabbimin huzuruna, çıkılır mı bu yüzle?
Menzile varılır mı, kuru lafla, boş sözle?
Ha bugün, yarın diye, göz ufukta dört gözle
Herkesin beklediği, işte; O “Yeni Nesil…”
Ümmetin özlediği, doğuyor “Altın Nesil…”

01/05/’11
Hanifi KARA