Altın Kızlar… Şiiri - İhsan Hasan Kaya

Çocukların hepsinde altın kalp var,
Büyüyünce kalpleri altın kalabilse…
Yaratan başa gelen kötülükleri kovar.
Herkes masumiyetten ders alabilse…

Güneykışla’da tanıdım dört altın kızı.
Geçen günler için sol yanda olur sızı.
Kelimeler güzelleşsin diye çalar sazı.
Meslekte en çok bu köyde aldım hazı.

Altın kızlardan büyüğün adı Senem,
Bereketli olsun günüm, ayım, senem.
Başa gelecek tüm zorlukları yenem.
Herkese güler yüz ve hoşgörü verem…

İkinci altın kızın ise Neslihan’dır adı.
Bir zamanlar okumuştu öğrenci andı.
Büyümem hep çocuk kalacak sandı.
Büyüdün okul günleri de geride kaldı.

Üçüncü altın kızımızın adı ise Merve,
Her gün evden okula koşar seve seve.
Öğretmen her gün bakar yaptığı ödeve.
İnsan tabi ki mutlu gitmek ister eve…

Altın kızlardan sonuncunun adı Sefa,
İsmi gibi hayatında da sürsün sefa.
Mutlu olursan hayatında olmaz cefa.
İnsan ailesini görmek ister çok defa.

Bu dört altın kızı da tanıdım okuttum.
Eğitim öğretim yolunda ışık tuttum.
Çabuk geçti zaman denen altın kutum.
Bir zamanlar ordaydım şimdi yokum…

İnsanoğlu da değişir zamana yenilir,
Geçmiş günleri hatıralarla yaşar bilir.
Hatıralar güzelliğiyle daha çok sevilir.
O günleri düşününce gözden yaş gelir.

14.12.2106
Hasan Kaya
Eğitimci-Şair-Yazar