Altın Kaplamalı Hüzünüm Ben

Köşe başlarında bir dilenci gibi soluksuz dinledim sesini
Sadece bir kerecik bir kerecik daha görmek isterken yüzünü.
Her nesnede onu görmeye başlamak akıl kârı mıydı?
Söküp atmak istedim kalbimden aşka gücüm yetmedi.

Her gülümseyişi bir itiraf işlerken gözlerinden kalbime
Ezanları bir başka dinler, bir başka yakarır oldum...
Bana bakarken bedenin sarsıldığını gördüm
Eğilip kalbini tuttu sanki içinden ruhu koptu...

Parmaklarım kirpiklerimde bir piyanoyu çalıyor gibiydi
Suyun musikisini dinledim yüzümden geçip giderken o gemiler.
Yüzlerce kez Allah deyip bir ileri bir geri sallandım
Ben Allah'ı sadece sevmişim şimdi aşkıyla yanmaktaydım.

Aşkın insandan alacağı bir türlü bitmezmiş
Azrail benden onu alıp götürdü.
Omuzlar üstünde sallanıp giderken o gemi
Beyaz sargının içinde peşlerinden koştum beni almadılar...

Bilmiyorum kaç umutsuzlukla, kaç uyku attığımı üstüme..
Ellerim göğe, ayaklarım yere kilitlendi
Bana dünyanın en uzun yoluydu iki adım daha yaşamak.
Sil baştan öğrendim emeklemeyi ve yürümeyi.

Saatlerce suyun altında oturdum cansızdı bedenim
Islak elbiselerle dolandım odadan odaya
Ve balkona oturup kurudum bir elbise gibi.
Artık üstümde çıldırmış bir güneş vardı içime geçtiğimde.

Yanan ocağı seyrettim; beni de bir kıvılcımdı böyle tutuşturan.
Gözlerinin renginin nasıl toprağa karıştığını
Dem dolu olan bardak ellerimden yere düştüğünde gördüm.
Aklı bile sararıp solarmış insanın vakitsiz bir zamandan.

Beyaz sargıma şatafatlı elbiseler geçirdim
Canından çiçek açmak böyle bir şeymiş mezarında.
Dışım yeni, içim kırık dökük bir saltanat.
Artık altın kaplamalı hüzünüm ben içimde pul pul dökülen.