Altın Kapı Şiiri - Kubilay Enginol

Hayat bir su gibi akıp giderken, zaman şelalesinde
İnsanlar çırpınıyor, hepsi yaşama bahanesinde
İnince dünya üzerine beklenen ağır perde
Sükunet, intizar, sevinç kalacak gerilerde

Yaşamak, bir balığın galzamasında
Yaşamak, bir bitkinin taç yaprağında
Yaşamak, bir insanın şah damarında
Ve yaşamak, özgürce, onurluca, tadında

Tüm ihtişamı ile açılırken altın kapılar
Hatırlanmıyacak bile yaşanmışlıklar
Manası kalmayacak mana’nın
Birleşme zamanıdır artık Ruhların

Ve perde inerken ağır, ağır
Çekilecek sahneden dekor, oyuncular
Sahne, yeni bir oyuna hazırlanacaktır
Yeni oyuncular sahnede yerlerini alacaklar