Altın Işık Şiiri - Özlem Süyev

Gece parlatsa da “karanlığında” güneşten büyük yıldızları,
Gün, “aydınlığa” daima güneşle doğar…
Apollon çalarken her sabah,
Altın ışıklarda lirini,
Doğa dinlerken bu eşsiz müziği,
Ve insanlık her geçen gün,
Daha da fazla seçerken karanlığı,
Yok oluşa sürüklerken dünyayı,
Göğün krallığında,
Sorgusuz sualsiz açılacak olan kapıların ardında,
İnmeyi bekleyen
Güneşten parlak gemiler
Ve ışığa sevdalı altın ışıktan neferler var…