Altın,,,,,,,,,, Şiiri - Mehmet Çoban

Diyorlar ki, “altını çamura at, altın altındır”
Veya "Altın,yere düşmekle pul olmaz"
Yani çamurlu altın sayılmamaktadır.
Yani cevher yere düşmekle kaybetmez

Ne demek istiyorlar diye kafanı yorma
İşin içinden çıkamazsın boşuna yorulma

Sanki demek istiyorlar ki,
“insan iyiyse, ne kadar kötülüğe pisliğe bulaşsa da yine insandır”
Yani insanlığından hiçbir şey kaybetmemektedir.

Bu yoruma gülmek mi lazım?
Ağlamak mı lazım?
Karışıyor aklım

Peki sormak lazım değil mi?
Nice iyi insana çamur atıp yerinden yurdundan etmiyorlar mı?

Hani insan iyiyse, çamura batsa bir şey fark etmez
Hani insan iyiyse, pisliklere bulaşsa bir şey fark etmez

Bırakın çamura batmayı
Bırakın çamura bulaşmayı
Nice iyi insan, tertemizken, atılan iftiralarla
Çamura, pisliğe batırılıyor
Sonra, yerinden yurdundan ediliyor

“insan iyiyse, ne kadar kötülüğe pisliğe bulaşsa da yine insandır”
Sözü bir kandırmacadır
Pislik, çamur içinde olanların kendisini aklamasıdır

Hani öyleleri vardır
Her türlü pisliğe, çamura bulaşmışlardır
“Ama kalbimiz temiz, içimizde kötülük yoktur”
Diye, şakşakçılarıyla insanlığın tepesine kurulur

Çok gördüm bu türleri
Çok görmediniz mi bu türleri?

Bir kere altınla kendini karıştıran insan hatalıdır
Altının çamura düşmesi iradesi dışındadır
İnsan ise, kendisi, çamura pisliğe bulaşandır
Sonra kendini altına benzetip kurtarmaya çalışandır

Kim kanar?
Ben kanmadım
Siz kandınız mı?

İradesiz altınla
İradeli insanı
Sorumsuz altınla
Sorumlu olan insanı
Birleştiren akıl şeytan aklıdır
Gizli açık bütün pislikler içinde saklıdır

11.01.2012 - İzmir