6 yaşındayken kuşum ölmüştü 😪mezar yapıp duasını yasını tutmuştum aklıma düştü , o kadar güzel bir aileye sahib olduğumu o gün belki çok anlamadım ,çocuk aklımla normal geldi benimle birlikte mezar yapıp yasımı paylaşmaları..!
İşte o gün farkında olmadan ögrendigim şey şuydu acılar tek başına insana daha ağır yük oluyor ,paylaşılınca sanki daha hafifliyor en azından sarılmanın ve bir omzun ağlamak için var olduğunu bilmemin güveni oluyor ..
Sonrası onca yük onca kayıp onca acı ,!
Aradığım özledigim tek omuz ve el babam oldu ..!!
Yine içimde kuşu ölmüş bir çocuk üzüntüsü yalnızlığımla hasretin gölgesinde can çekişiyor ..!!!
Ve Babam yok ...!!
m.z
Kayıt Tarihi : 10.12.2023 16:55:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!