Altı Şubat Şiiri - Aylin Yurdagül 2

Altı Şubat sabaha karşı,
Daha gün bile doğmamıştı.
Bir anda yerle bir olmuştu çarşı,
İnsanlar yatağından bile çıkamamıştı.

Evimi, eşyalarımı, arkadaşlarımı,
Evimizde geçirdiğim anları,
Yürüdüğüm sokağı, oynadığım parkı,
Ben o gece kaybettim.

Binalar yıkılmış ya da hasar almış,
İnsanlar ölmüş ya da yaralanmış,
Kimi kolunu kaybetmiş kimi felç kalmış
Kimisi de mezar arayışına başlamış.

Enkaz yığınları, bağırışlar ve soğuk hava
Aileler bekliyor enkaz başlarında,
Umutlar yıkık asuman karanlık,
Her sokak başında var bir çığlık.

Ana babaların canhıraş bağırışları,
Evladını kurtarmak için yakarışları,
Ölüsü çıksa bile razı olan insanları,
Unutmayacağız bunları yaşatan Altı Şubat'ı.

O gün aklıma geldikçe,
Oturup bir köşede sessizce ağlıyorum.
Yıkılan evimin önünden geçtikçe,
Yüzümü istemsizce çeviriyorum.