Altı Saatte Bir Şiiri - Ahmet Arslan

Hayat, evvelce düşlerimden gelip geçen umut,
Bayram sabahında binbir çocuk,
Varlık ve yokluk, aynı kaldırımda giden insan,
Ben, sen, o,
Her türlüsü,
Her birimiz…
…
Gülmek dolusu yüzler taramak, sokak arşı,
Sahnede gözyaşı, komedya şakağı,
Her insan biraz mutsuzluk kaçağı,
Siz, biz, hepimiz,
Yaşamak adının cümlesiyiz…
…
Yola çıkan çocuk, geride kalan ah o özlem,
Anne gözü sicim sicim,
‘Biz de böyle büyüdük’ diyen baba,
Kiminin yeri yurdu,
Kiminin yersiz yurtsuz,
Gurbet-sıla biz kirpiğin tasmasıyız…
…
En küçük kelime de nasıl da büyüyor,
Yaşlanıyor,
Ve ölüyor,
Şu koca insan…
…
Hatırla insan,
Sevgiyi yüzyıla sığdıramadığın için,
Ömrünün tamamını hırsa bürüyen,
Kalbini,
Ve an olsun düşün,
Altı saatte bir kelebeğin ömrünü…