Altı renk Şiiri - Ozan Türk

Çaya şekeri sensiz atmak ne illet şey,
Her an bir acıyla yaşıyorum,
Adına yaşamak denirse bu hüsranın,
Yaşıyorum yaşlanarak…

Bir eli gökyüzünü gösterir gibi,
Bir eli seni,
Ve boyunları bükük duruyorlar,
Dalgalar akıyor içlerinden,
Bel ağrılarıyla kıvranıyorlarmış gibi,
Geriliyorlar
Bu sabah İstanbul da,
Tüm beyaz yelkenler…

Ne kadar az kişi kaldı tabiat,
Ne kadar soluk bir renk oldu yeşil birden,
Gök kemerde
Altı renk hiç çekilmiyor…