Altı Otuz Vapuru Şiiri - Harun Tolga Peker

Sabah 6:30 vapurlarını sevmezsin sen
Bilirim,
Seni deniz tutar,
Beni sen,
Denizi gemi...

Ne zaman yağmur düşse bu kente
Saçları ıslanır şiirlerin,
Siren sesleri, korna gürültüleri
Pasını siler sessizliğin,
Öp beni..
Dişlerin düşlerime değsin
Kız kulesi...

Üşüsem burada ben
Toprak olur tenin,
Göğsünün çatalına düşen
Su damlası kadar
Narin olur gidişim,
Bilirsin,
Bu şehir de insanlık bize çıkmaz...

Gözlerin Yeşilçama konu olur,
Dudakların yol kenarlarına refüj,
Tenin yaya geçitlerine
Film şeridi,
Ben Gazzeyim,
Nasılsın demek yetmez,
Devlet erken kalkanları sevmez,
Hırsızlığından bilirim..

Ellerim, çenenden boynuna doğru
Saltolar atarak inerken,
Virajlı gülüşlerinde
Kazaya kurban gidiyor suskunluğum,
İstanbul şiir okuyor
Kulaklarına,
Sadri Alışık bir kez daha ölüyor,
Sen Müjgan oluyorsun...

Bilirim;
Sabah 6:30 gitmelerini sevmezsin sen,
Ben sana koşarım,
Aramıza bir kurşun girer,
Bir noktalama işareti vurur beni,
Nokta.
Ensenden sırtına doğru kanarım...