Altı Otuz Vapuru Şiiri - İrfan Karabulut

İstanbul eskisi güvercinler
Uyuyor sensizliğe
Çivit mavisi bir öğlen üstü
Sesin b/akıyor pencereden
Yetişircesine kaçan altı otuz vapuruna

Ah geceler ne kısadır dağ başlarında
Uyku süngü ucunda uzanır umuda
Hınca hınç korku gömer toprağa
Çift çubuk süren gözler
Şavkıyorken ay firarla altı otuz vapuruna

Buruşukluğu hissettirir soluğum
Yansıyan meşe palamudu rengiyle
Yani beraber boğuluyoruz yazları
Rüzgârın kanatlarına takılmışken
Haziranla kanıyor ellerim altı otuz vapuruna

Acısın dağlatır suyunda deniz
Kara kıtanın kuru kadınlarına
Hallerim ördürüyor zaman
Ş/işiyor gülüşmekten kadırgalar
Kibri taşıran altı otuz vapuruna

________________İrfankarabuluT