akşamüstü karanlığı beklediler
altı on beşte alıp götürdüler seni
yağmur yağıyordu, her zamankinden ıslaktı
beni sonbahara alıştırma
görsen, nasıl da yağmurdan kaçıyordum
içimi ayaz vurmuştu, soğuktan çatlıyordum
beni kendine alıştırma
altı on beşte az daha ölüyordum
koca koca çınarları soyuyordu yapraklar
kasım ortası esmekten yorgun, ağaçlar çıplaktı
yorulmuştum, ağaçlardan da yorgun ve çıplaktım
az daha bıçak gibi ayazı bir solukta yutacaktım
görsen nasıl da içimi çekiyordum
nefesim göğsüme sıkışmıştı, kesiliyordum
beni kendine alıştırma
altı on beşte az daha ölüyordum
ellerim şimdi cebimde, ancak düşündüm
bir sigara yakacaktım, az daha ayazı yakacaktım
yıldızlar açacaktı, ıslanmıştı yanmıyordu
az daha gökyüzünü kıracaktım
görsen nasıl da karanlıktan kaçıyordum
karanlık avuçlarıma çökmüştü, korkuyordum
beni kendine alıştırma
altı on beşte az daha ölüyordum
Kayıt Tarihi : 14.12.2005 13:04:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!