Altı nokta yedi virgül Şiiri - Zeynep Beşen

Ve ben;
Bir rüyanın en olunur anin da ,
Sana uyandim .
İçim sevin di birden!
Boş yere nefes almadığımı kavradim .
Şunu da gözlerine belirteyim ,
Uzaktan yakindan hayranin değilim ,
Gökteki yildizlara da koymuyorum seni,
Sen daha çok,yüreğimde nefes alan .
Ruhum da anlam alansin.
Ve seviyorum işte !
Yok bunun bir açıklaması.
Ne bahanesi ,
Ne nehanesi ,
Aramıyorum bir sebep ,
Bulmuyorum bir sonuç ,
Sormuyorum bir soru,
Sevmek buymuş anliyorum şimdi.
İçinden geliyor insanin,
Kaşıni gözünü bahane de etmiyorum ,
Şu  ya da bu sebeplere de vurmuyorum ,
Kandırmıyorum kendimi .
İçimin sana ezelden yanasi varmış ,
Seni görünce de işte öylece tutuştu.
Dünyanın gidişatını bilmem ama ,
Benim gidişatım iyi .
Aşık oldum !
Aşkı tattım ve tatmaya da devam ediyorum.
Varmı benden daha talihi parlayan!?
Şahsım adina yok,şahıslari adina da konuşamam.
Şimdi memnunluk mertebesinin kalıcı sakiniyim ,
Sense benim sevgili devletimsin .
Hiç kusura bakma !
Duyamazsın bir şikayet,
Hiç arama !
Bulamazsin bir hezimet,
Sen benim sevgili devletimsin!
Yaşamak ne kadar güzel olsa da;
Aşık olmak !
Ve Aşık kalmak daha evla !
Seni ne kovalar,
Ne de  ben kaçarım.
Bu devlet-i aşkta yaşamak için var olmuşum .
Hem aslımı anlamanin hazzını ,
Seni severek daha iyi yaşıyorum.
Bu dünya oldum olasi ilgimi çekmedi ,
Nedenini de Sormuyorum artık,
Insan bildiği şeyleri sormayi bırakıyor ,
Ben de seni sevdiğim beri sormuyorum artik.
Neden sevemedim gitti buralari?
Biliyorum artik !
Öğrendim yüzün de tüm cevaplari ,
Kavradim gözünde tüm olanlari,
İlgimi çeken yeri,
gÖzünden tanıyorum artık.
Adım bahtiyar,
Soyadım insan ,
Devletim sensin ,
Dinim aşk.
İnandığım Allah!
Asĺım hiçlik benim .