Altı Nokta Şiiri - Mehmet Artem Aykut

Ağladığımı bile anlayamıyorsunuz oysa
Figana karışan feryadım size çok uzak
Sokağından yalnız Tanrı ve meleklerinin geçtiği
Ücra ötesi kentimin
Kenar mahallelerinin birinde tek göz evde
Sizleri hayal ediyorum;

Dokununca içinizi titreten telefon ekranları,
Kara gözlerine aşık olunan kadınlar,
Kaslarının şekliyle büyüleyen adamlar,
Sevilen dizilerin bücürük çocukları,
Belgesellerdeki ve dışarıdaki hayvanlar...
Zar zor da olsa atıyorum kendimi sokağa.

Çok işe yarıyor olsa gerek
O kadar parayı saymaya yarayan şey.
Yeni doğan bebekle içleri gülüp
Henüz ölen ihtiyarla yaşları boşalan.

Kimse maval okumasın,
Yalnızca yağmurluğumdur beni sarıp sarmalayan;
Bir somun ekmeği paylaşamıyoruz
Dilesek de insan olamıyoruz
Varsın,
Yol kenarında üçbeş tıngırdatayım
İçiniz acıyıp kurtulun
Cebinizdeki madeni paralardan, o kadarım.

Kur'an harfleri güzel diyorlar
Elif'in gözleri gerçeğine benziyor mu?
Elimdeki mikrofon sesimi çoğaltıyor,
Ne türkülere, neler sığdırıyorum...

Vaktin gece yarısını gösterdiği saatlerde
Sevişmek gibi heyecanlarım olmadığından
Geceliğimle şehre sarılıp ağlamaktansa
Bekliyorum!
Yeni doğan gün ile
Güneşe açıyorum olmayan gözlerimi.
Siz kaç noktasınız, sayamıyorum...

26.09.2005