Altı burunlu bir kadın Şiiri - Necdet Ar ...

Damon Galgut’un ‘The Promise’ romanı dilimize Hasan Can Utku tarafından VAAT adıyla çevrilmiş. TUDEM Yayın Grubu kataloğuna giren bu yapıt 2021 Booker Ödülü’nü almış.
Aşağıdaki alıntı, yapıtın anlatı öncesindeki sayfasında yer alıyor ve dikkat çekici…
‘’Bu sabah altın burunlu bir kadınla karşılaştım. Bir Cadillah’ın içinde, kucağında bir maymunla yolculuk ediyordu. Şoförü arabayı durdurdu ve kadın bana ‘Siz Fellini misiniz?’diye sordu. Metalik sesiyle devam etti, ’Sizin filmlerinizde neden tek bir tane bile normal insan olmuyor?’ ‘’
Beyaz perdeye ışınladığı görüntülerin kim bilir kaçını biz normal olarak görüyoruz Fellini’nin…
Ama nedense onca hileye başvurmasına karşın, bu usta yönetmenin imzasını taşıyan filmler; Aylaklar(1953),Sonsuz Sokaklar(1954),Cabir’ianın Geceleri (1957),Tatlı Hayat(1960),Satyricon(1969)… unutulmuyor.
***
George Orwell’in Hayvan Çiftliği ve 1984’ü yıllardır vitrinlerden hiç inmiyor.Bu yapıtları Türkçeye yeniden çeviren Celâl ÜSTER’in, bir röportajında ‘Bütün çeviriler kusurludur;ama bazı çevriler öbürlerinden daha kusurludur’ dediğini okumuştum. Bazı çevrilerin zamanla eskidiğini, kaldı ki hiçbir çevirinin kusursuz olmadığına da vurgu yapıyordu,ÜSTER.
Sözü nereye getireceğim?
Biz, kuşak olarak nedense 1940’lı,1950’lı,1960’lı yıllara değgin filmleri bir türlü unutamıyoruz.
Günümüzün olanaklarına göre bu filmler yeniden çevrilse biz ‘eskilerini’ unutabilir miyiz acaba?
Örneğin ÇALIKUŞU’nu ?
1966 yılında Osman F.SEDEN’in Reşat Nuri’nin aynı adlı romanından uyarlayarak çevirdiği o filmi…
Türkan Şoray’ın Feride ,Kartal Tibet’in Kamran,Kadir Savun’un Dr Hayrullah,Parla Şenol’un,Feride’nin çocukluğu,Zeynep Değirmencioğlu’nun Ayşecik tiplemelerini unutmak olanaksız.
Sanat yapıtlarının zamana göre yeni dokunuşlara gereksinimi var mıdır? Sinema filmlerini de roman çevirileriyle bir tutabilir miyiz ; ne dersiniz?