Ey gönül yangınım ey sureti ay ışığına benzeyen
Gözlerime hüzün düştü
Ey yüreğimin en sessiz fırtınası içimden çıkmayan sızı
Geceler tükeniyor ömür bitiyor geceler susuyor
NERDESİN
Uzaktan seviyorum sana dokunamıyorum
Dudağının sıcaklığını hissedemiyorum
Boynuna sarılıp saçlarının arasına gömülemiyorum
Ama her gece sen hiç bilmeden
Seni kalbimin merkezinde yatırıyorum
Ey hayalimde tomurcuklanan sevda
Ömür dökülüyor avuçlarımdan
NERDESİN
Gel ulan bir kere bir kere çık karşıma bir kere
Geldim de
Ne hesap soracağım ne geçmiş ne gurur
Yeter ki bir kere buradayım de
Ben hala seni bekliyorum
SEN NERDESİN
Bilmediğin bir şehirdeyim
sana çok uzak bir şehirde
Ama sen bir kere gülsen
Hangi şehirde olursam olayım ben de gülümsüyorum
Sen sustuğun an ben içimde bin kelimeyle susuyorum
Bir gün bile seninle aynı havayı solumamış olsam da
Hiç dokunmadan da sevebiliyor insan
Ben seni öyle seviyorum
Ey yüreğimin kanayan şiiri
Karanlıkta zincirlerinden kopan isyanım
Sen gelmezsen içimde bir sevda yanacak
Göğsümde yangın dilimde sen
NERDESİN
Bu yangın artık kimsenin söndüremeyeceği kadar büyük
Sen gelmezsen
Zaman yılan gibi dolanır boynuma
Düşüncelerim tavan arasına asar beni
Ey kor ateşin en kör parçası
Ey kıyametin kıvılcımı
Ey sönmeyen ışığım
Yangınım sana külüm sana
Bil ki bir adam seni her gün biraz daha içinden seviyor
Hiçbir karşılık beklemeden
Hiç bıkmadan hiç eksiltmeden
Sadece uzaktan ama adam gibi
Ve bu dünyada sadece bir tek kadına
Dağ gibi adamın
tek bir kadına diz çökmeden eğilişidir
EY NARI İNTİZARIM
EY ELZEMİ SULTAN
NERDESİN
NERDESİN ULAN NERDE
Kayıt Tarihi : 30.7.2025 01:14:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
