Yeryüzü büyük bir okyanus ile kaplanmış tufana gidiyordu,
Bir Altay efsanesi,bu büyük Tufan için bakın şöyle diyordu:
Yere su dolduğunda, tufanla sular yeri sarardı,
Ne gök, ne ay, ne güneş, ne de bir dünya vardi.
Tanrı gökte dururdu, insan oğluysa yerde,
Ayağı kayan bir çocuk
Kadar şaşkınım, bilemedim
Düz yolda yürümenin imlâsını
Kanayan dizlerime bakıp da
Ağlamayı öğrenemediğim gibi
Devamını Oku
Kadar şaşkınım, bilemedim
Düz yolda yürümenin imlâsını
Kanayan dizlerime bakıp da
Ağlamayı öğrenemediğim gibi
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta