Yeryüzü büyük bir okyanus ile kaplanmış tufana gidiyordu,
Bir Altay efsanesi,bu büyük Tufan için bakın şöyle diyordu:
Yere su dolduğunda, tufanla sular yeri sarardı,
Ne gök, ne ay, ne güneş, ne de bir dünya vardi.
Tanrı gökte dururdu, insan oğluysa yerde,
Beni kör kuyularda merdivensiz bıraktın,
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Devamını Oku
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta