Yeryüzü büyük bir okyanus ile kaplanmış tufana gidiyordu,
Bir Altay efsanesi,bu büyük Tufan için bakın şöyle diyordu:
Yere su dolduğunda, tufanla sular yeri sarardı,
Ne gök, ne ay, ne güneş, ne de bir dünya vardi.
Tanrı gökte dururdu, insan oğluysa yerde,
Kara gözlüm bu ayrılık yetişir,
İki gözüm pınar oldu gel gayrı.
Elim değse akan sular tutuşur
İçim dışım yanar oldu gel gayrı.
Ayların sırtında yıllar taşındı,
Devamını Oku
İki gözüm pınar oldu gel gayrı.
Elim değse akan sular tutuşur
İçim dışım yanar oldu gel gayrı.
Ayların sırtında yıllar taşındı,
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta