Yeryüzü büyük bir okyanus ile kaplanmış tufana gidiyordu,
Bir Altay efsanesi,bu büyük Tufan için bakın şöyle diyordu:
Yere su dolduğunda, tufanla sular yeri sarardı,
Ne gök, ne ay, ne güneş, ne de bir dünya vardi.
Tanrı gökte dururdu, insan oğluysa yerde,
Yağız atlar kişnedi, meşin kırbaç şakladı,
Bir dakika araba yerinde durakladı.
Neden sonra sarsıldı altımda demir yaylar,
Gözlerimin önünden geçti kervansaraylar...
Gidiyordum, gurbeti gönlümle duya duya,
Ulukışla yolundan Orta Anadolu'ya.
Devamını Oku
Bir dakika araba yerinde durakladı.
Neden sonra sarsıldı altımda demir yaylar,
Gözlerimin önünden geçti kervansaraylar...
Gidiyordum, gurbeti gönlümle duya duya,
Ulukışla yolundan Orta Anadolu'ya.
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta