Alt Alta Düz Yazı Şiiri - Ayşe Aşık

Gece üç,
Aniden uyanıyorum.
Kulağımda bir şarkı,
Söyleyen gel diye çağırıyor,
Dayanamıyormuş.
Nasıl farketmedim şimdiye kadar diye
Kaybettiğim aşklara ağlıyorum.
Nedenini bilmeden
Üzerimde dağların ağırlığı
Ne anlatabiliyorum kimseye
Ne kimseyi anlayabiliyorum
Ağlıyorum
Gözyaşlarımın önündeki barajlar yıkılıyor
Gözyaşlarım yetmiyor yüreğimi boşaltmaya
İçim kararmış
Fallarımda çıkıyor.
Korkuyorum
Hayat bana kötü süprizler yapacak diye
Sevdiklerimi benden alacak diye.
Çok korkuyorum
Sevdiklerimin benden haberi olmadan
Son nefesimde onların gözüne bakmadan
Tek başıma, uzaklarda
Ölmekten çok korkuyorum

Dört duvar
Kolkola verip
Sıkıştırıyorlar beni
Ortalarında
Çok korkuyorum

Her şey olması gerektiği gibi
Deniz hava ve su
Yarın da böyle olacak mı
Bu gün bana yetmiyor
Yarınların olası karanlığından
Korkuyorum
Bu günden yarını aydınlat diyorlar
Bir mum yakmak istiyorum
Mumu elime alsam da
Çakmağı ateşlemek
Cesaret ister
Vazgeçiyorum

Bir stres, bir baş ağrısı
Bir yalnızlık, bir hüzün
Sağa yatık bir yazı
Dişlerin ağrıyor çenemi sıkmaktan
Uyurken bile
Dinlenemiyorum

Debeleniyorum hayat karşısında
Daha erkenden 'keşke' diyorum
Uzun bir aradan sonra
Süsleniyorum