Gözlerinin içinde kayboluyor gözlerim
Beş dakika sensiz kalsam yine de özlerim
Evet, sana diyor dilim bu yanık sözleri
Değmeyecek mi saçına şu öksüz ellerim ?
Bin yıl önceden tanıyordum sanki,
Niye böyle oldu anlayamadım.
En samimi gülüş gözlerindeydi,
Abarttım mı söyle anlayamadım.
Olmadığın günler bir mutsuz oldum,
Bakışları ile gönül dağlardı
Bakışlarla kalbe yazılar yazdı.
“Aşk” yazıldı tarafların izni yok,
Ne hattat var ne nakkaş hiçbiri yok.
Gecenin ışığıylayım başbaşa,
Gökte duruyor heybetli ve mağrur.
Aşsam geceyi gün ışır mı haşa,
Ruh bari ışığı elbette bulur.
Cismim toprakta uzanmış muzdarip.
Ne gökte ay kaldı ne de yıldızlar
Bir selam vermeden uzaklaştılar
Yalnız kaldım artık bitkin ve yorgun
Herhalde beni hiç umursamazlar
Ne cisim kaldı toprakta ne de ruh
Nere baksam çevrem seni andırır,
Ay yüzüne, Güneş gözüne benzer.
Bilmiyorum bunlar bir sanrımıdır?
Değildir, Güneş ismini zikreder.
O günleri hatırladın değil mi?
Hep özlüyorum ben o güzelimi
Gamzesini, kısılan gözlerini
Nasıl özlemesin bu gönül dimi?
Alpagu, beklemek işkence gelir
Yanına geleceğim bak az kalmış
Ömrümün baharı geçmek üzere
Çiçekler sararmış ölmek üzere
Daha olamadım bi sap kesere
Ölümle mi bitecek bekleyişim?
Günlerin geçişinden haberim yok
Yarım kalan şiirlerin ana konusu
Aklımı döndürmüştü saçının kokusu
Seni görüp kaybederim akıl ve usu
Seni görsem bir türlü, görmesem bir türlü
Gül yaprağına benzetirim dudağını
Dünyada yaşaman doğrumu senin?
Değildir herhalde cennettir yerin.
Bakışlar atıyorsun derin derin,
Ne düşünüyorsun yoksa beni mi?
Gözlerim kamaşır, ama bakarım
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!