Alpşan Keren Şiirleri - Şair Alpşan Keren

Bir şeyler karalıyorum.

Alpşan Keren

Yol aç olan bir timsah gibi soluyor
Valizimde ise öfkemi taşıyorum
Bana iki şey söylendi
Kim tarafından mı? ama konumuz bu değil.
Nerde kalmıştık?
Bana ya yolda atacağım söylendi valizi daha önce 4 kedinin yemek yediği bir çöp kutusuna

Devamını Oku
Alpşan Keren

Çorabamı yatağa fırlattım yalnızlıktan bugün, çok durmadan yuvarlandığı aşağıya. Demek seviyormuş yani yataklardan düşmeyi. Ben de seviyorum ama yataklardan düşmeyi değil. Yeni bir şey öğrendim bugün, ben bir çorap değilmişim. Seni’

Devamını Oku
Alpşan Keren

Sinmiş toprağa cürüm-i elma, bu ne cürret?
Tohumları mı devr-i cühela, bu nem külfet?
Şermende kafesinden bir süheyla,
seyr-ü sefa bir müddet.
Koskoca bu dünya da, bu nasıl bir sükunet !

Devamını Oku
Alpşan Keren

Şimdi kim bilir nereye giden ve burnundan karga soluyan tim brenin kim bilir kaçıncı vagonunda, kim bilirci Ahmet’in öz oğlu kim bilir Mehmet, kim bilir hangi koltukta kimli bilirli düşünceler kurmakta zorlanıyordur. Kim bilir? Kutup olduğum tek bir nokta var, kim bilen ben değilim. Hiç bir zamanda kim bilmedim. Kim bilsemde söylemezdim.

Devamını Oku
Alpşan Keren

Yarı zamanlı ki biliyorsunuz part time demiyoruz, sizli bizli bir bozukluğum var. Her yere düştüğünde Yuza geliyor. Hiçanamıyorum kaz bir zaman.

Devamını Oku
Alpşan Keren

Kalemim bazen kafasına hareket ediyor, ısırılmış tarafına değil. Dolapta da bulgur var. Kitaplarda masada. Şer hey gerektiği olması yani yerde.

Devamını Oku
Alpşan Keren

Sırf güzelliğini anlatabilmek için mesela;

Sırf güzelliğini anlatabilmek için mesela,
Salıncaklı radyolarda konuk olmak lazım
Acelesiz salılarda benzinsiz mangallar yakmak
Ekmeklere de tek gözlü kargalar banmak lazım.

Devamını Oku