Alperenlerim Şiiri - Ömer Yıldız

Ağıtla ümit çıkmaz yarınlara,
Bu hal ne olaki alperenlerim...
Şükür ne bilmez aç karınlara,
İkrah etmek gerek alperenlerim...

Dertlisin anladım renkli camdan,
Bari sende vurma tasadan gamdan...
Okumuş nadanı sayma adamdan,
Haykırmamış ses var alperenlerim...

Dinimiz İslam, kitabımız Kur'an,
Allah Allah diye kahbeye vuran
Hazreti Peygamber katında duran,
Er olmak isteriz alperenlerin...

Yetmiş yıl deyip de gitme geriye,
Çok şeyler aldık geldik beriye...
Atatürk'ü katma bildik eğriye,
Güzeli severiz alperenlerim...

A Be Ce gelince şenlendi obam,
Destanları ilk benden duydu babam...
Çağı yakalamak şimdiki çabam,
Bunları da düşünl alperenlerim.

Bir teknede hamur olduk yoğrulduk,
Kapılarda kul olmaktan kurtulduk.
Şükür şimdi biraz biraz doğrulduk,
Kuldan beyler böyledir alperenlerim...

Alparslan'dan Fatih'e Atatürk'e
Millet hasret halkı kucaklayan Türk'e
Kimleri, kimleri gördü bu ülke?
Aydınların utansın Alperenlerim...

Çok nefes tükettik yıllardan beri,
Taşan sütü koyduk gerisin geri.
Yanmaktan harımın kalmadı feri,
Bir nefeste sen ver alperenlerin...

Padişah da evladı da çıkımış cenke,
Memleket huzurlu millet ahenkte.
Evladını sakınan,kuramaz denge,
Kalemin gürlesin alperenlerim...

Esas yara belli kimse görmüyor,
Birileri boşa sicim örmüyor.
Sormuyor, sormuyor ozan sormuyor.
Ozanları uyar alperenlerim...