Yalnızlığımla demleniyorum ben bu akşam
Karanlıklarda göz gözü görmezken
Biz birbirimizi görebiliyoruz
Gözlerimiz parlıyor inceden
Göz kırpıyor bana davet edercesine
Beni karanlıklar diyarına çağırıyor adeta
Güneş arkamdan vuruyorken
Hazır onun sıcaklığı varken sırtımda
Hazır ağaçlara uzanmışken
Anlatmak gerek bir şeyleri
Ne kadar yalancı var
Ne kadar dürüst var
Aşk da neymiş öyle ne saçma şey
Uydurmuştur kesin bunu da insanlar
Aşk diye bir şey yok hayal dünyasında yaşamayalım
İnanmam ki ben aşka
Yalnızlığımdır benim
En değerlim olan
Ne uzaklaşır benden, ne de çok yakınlaşır
Nerede duracağı bellidir bana karşı
Ne bir adım fazla atar,ne çizgiyi aşar
Onun içindir ki alırsın önlemini ona karşı
Solla sağın ne farkı var ki?
İkisi de aynı değil mi?
Ne sevebiliyorsun artık solundan
Ne birine emanet edebiliyorsun
Ne de gösterebiliyorsun herkese
Ta derinlere gömülmüş
Uzaklarda bir yerlerde kayıp olmuşsun
Karadeniz'den öte bir yerlerde
Mavi gözlerin kalmış ufuklarda
Birde ellerin kalmış
Bir şiirin tanrısı olan ellerin
Düzensizce gözüküyordu, uzaklardan
Bir sen varsın benden uzak
Bir sen varsın güzelliklere yakın
Tam karşımdasın sen
Nefes alsam duyarsın
Ama kavuşmak ne mümkün
Yakınız, aslında çok uzağız
Nefesim tıkanmış boğazıma takılmış
Tam gırtlağımda düğümlenmiş
Ne yapsam ne yapsan orda o
Benle beraber geliyor düğümlenmiş
Zor biliyorsun bunla yaşamak
Nefes alamamak tüm ciğerlerini şişirinceye kadar
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!