Gel gör ki halimiz ne ola,
Bilmezim şu cihanda kim kala,
Sen misin ki avare ile dost ola,
Vurmaz mı yüzüne ferah ile.
İnsan ki mest olur bir Leyla'ya,
Kolay mı sanıyorsun unutmak öyle
Yaralayıp da sarmadan gitmek kolay mı
Kolaymış demek, her neyse kalbim
Ben kendi yaralarımı sarmaya alıştım.
Artık bıraktım sen geçen konuşmaları.
Bir alevdi gönlüm önceden
Odun ateşinde pişen bir çay,
Nasıl ki harlandıkça demlenir
Öylesine demlendi gitti gönlüm.
Sanki parkta oynayan bir çocuktu.
Kal öyle her zamanki güzelliğinle
Seni her gördüğümdeki gülüşünle
Kuşlar seni söylesin, ağaçlar seni,
Ayrılma yanımdan, bulutlar seni çizsin.
Benim içimdeki hüznüm de sensin sevincim de
Ne zaman ki gözlerimi kapatsam
Sen gelirsin aklımın uçurumuna
Elinden tutar bırakmam seni
Değince gözlerime gözlerin.
Gözlerin ki bir okyanus misali
Bazen olur ya ölmek ister insan.
Hiç kimse seni anlamayınca ölmek ister.
Lakin bu can bu bedene ait değil.
Elbet bir gün ayrılacak ruh bedenden .
Keşke şu hayatı istediğimiz gibi yaşasak
Şehri izliyorum sensiz.
Yağan yağmura aldırmadan,
Kalbimin enkazından habersiz,
Şehri izliyorum sensiz.
Sevmek istemiyor artık kalbim
Yeniden acı çekmek, üzülmek
Çaresiz , ne sevmek ne sevilmek
Aynı demleri görmek yeter üstadım.
Yalnız başıma kışlar geçirmek
...
Yarım sevmeler var içimde
Kayıp hisler, yarım dokunuşlar,
Uçup giden bir umut, bir hayal,
Sevip de sevilmemeler var içimde.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!