İşte çıkmışsın, kocaman bir sahne
Adına kader denmiş, ister seyret ister oyna
Birde hesap vereceksin diyorlar
Madem öyle; bari düzgün oyna!
Derdi içimden gelen ses
Dünya hâli tam bir keşmekeş
İnsanoğlu ilk andan beri boğuşuyor
Kâbil Hâbil'i öldürmeye devam ediyor
İlk kan ne zaman yere düştü belli değil
Kalsak ne gitsek ne
Diyorum kendime;
Kalsak vefasızlarla yüz yüze
Denk gelmek var istemediğim yerlerde
Ne yaptık biz dercesine
Onunla karşılaştığım ilk an
Nasılda seçmişti gönlüm ilk sevdiğini
İlkin yansıyan gözüme bir tebessüm
Kiralık değildi, buldu kalbim ev sahibini
İncinir, vaz geçer sakın sanma
Tutuldu gözlerim bir kez ona
Din menkıbe olmuş, insanlar bayılıyor
İbadet zor geliyor, hikayelerle avunuyor
İbadet şekil olmuş, din ise bir kültür
Mizanda ki hakikati düşünmeden yaşıyor.
"Ne diyordum!" dedi önce
Sonra daldı gitti, kendince
Kim bilir hangi yaşa takıldı
Hayalleri o yaşta asılı kaldı
Kim düşmez ki bu hale
Ey kalbim! Sen bilirsin
Uzanan ellere, bakan gözlere
Karşılık versen de kalbin düzelir mi?
Onlar sana bakarken, aklında
Üstünde oturduğun ranza
Bir Leylânın sonunda ilk kez
Gördüm seni bir yamaçta
Üzerinde sabahın ilk çiğ taneleri
Güneşleri yansıtsa da ben
Güneş yerine sana bakmayı seçtim
Sevgi kayası
İki gönül bir sevgi arası
Aşıklar tırmanırlar yokuşu
Sevgi kayasında alırlar soluğu
Bir zaman tek başıma
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!