Ey gece! Mavi gökyüzünü örttüğün gibi anıları örtsen de
Elbette yıldızların gülüşlerimizi yansıtacaktır..
Gece!
Pencerelerimden sızan ışığımı söndürdün
Göğe yükselen umutlarımı karanlığın gizledi
Gece!
Yine duymadın haykırışlarımı
Vakit geldi dedin gündüzüm gece oldu
Yıkıldım sen yoksun dedin kederimle kaldım
Oysa yalnız kalemimle seni düşünürüm
Unutma, sakın 'Hak yenir ama hazmedilmez'.
Sensizlik.
Düpedüz Kimsesizlik.
Sensizlik.
İşte Şimdi Hissizlik.
Belirsizlik.. Sessizlik..
Sensizlik..
Yadellerde yanarım
Yel vurdukça eriyen hayalle,
Umudum keder olur çaresizce
Yeğlerim ufukta severken erimeyi..
Birikmiş göz yaşlarımı akıttım bugün
Usul usul sessizce bir köşede
Umudumun kırılışını işittim
Şehrin en kimsesiz halinde
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!