Alparslan Koçyiğit Şiirleri - Şair Alpar ...

sonsuzluk bir derin ücra
Kimleri beklemekteyim
bir ah gücünde Dur. A!
işitmekteyim hep işitmekteyim

Bir hüznü binbirgece

En zor olanı
hep ben seçtim.
En uzun kuyruklarda
hep ben bekledim.
Hep acele etsem de
çıkamazdım yokuşa

I.

Belki şimdi değil ama,
gençlik yıllarımı sevdim.
Aslında, çok şeyi sevdim,
çok şeyi...

Doğdum doğalı sır;
öldüm ölesi istanbul

İçimde bir loş büyür,bir de gölgeler
Sallar da ruhumu,boşluğa sendeler
Nabzımı çebmerli,beyoğlu da tartar.

Evet.
O ölen,sevgilimdi.
Ama,zaten ayrılmıştık...

Aşka düştüm aşka
Ne kurdu belli ne de koyun
Hepsinin derdi başka
Hepsinde başka oyun

Dolandı peşinden acı

Mademki kör olmuş
O zaman gören göz kimin!

Olsa ki dilsiz kalmış
Ya bu konuşan kim!

Üşüştü nâralı bir yığın insan
Yitirdik güneşi karanlık zindan
Bihaber, bihaber bu sonsuzluktan

Çıktı çığırından eyvah!
Ne akşam olur artık ne sabah

Yeterki sen iste
Selamda gelir kelamda
uzak yakın farketmez
dağ sende,yol sende

Sen yeterki iste

Sokağı taş yastık gecesi mor sümbül
Hilali martı gözler, yıldızı al bülbül
Fatih de ferman kaç cüz satırlık
Minaresi oymadan bilmem kaç asırlık
Namus, iffet, yazıl sahife yaprak
Vatanında vatanın ille de bu toprak