Bir gün eserde ılık bir rüzgar
Dolaşırsa saçlarının arasında
Gözlerini kapa ve beni anımsa
Hala parmağındaysa yüzük
Yüzüğünle oyna,adımı mırılda
Ve
Vay benim olmazlara açan gökçe yüreğim,
Şimdi,dertli dertli çarparsın bilirim,
Bilmem ki elden ne gelir, yare ne söyleyeyim,
Kavuşmak bir yana son bir kez göreyim...
Rüyalarım demir duvarlara hapsedilmiş
Umutlarım neyleye
Ellerim kelepçeli kalemim tutuk
Fikirlerim neyleye
Gözlerime yasak konulmuş
Öteler neyleye
Küçük çocuklardık ;
İlk babamın babam dediklerini,
Annemin annem dediklerini,
Köyden gelecek dedemi,
Nenemin aşağıdan gelişini,
Görmez duymaz olduk.
Anladım ki yaşlanmışım
Sen yoksun ya babam
ŞIMARAMIYORUM...
Diz kırıp el öpsem de
Hoplayıp zıplasam da
Eksik kalıyor bir yanım
Ey ölüm meleğim,
İkimizde kavuşma anının.çok uzak olmadığını biliyoruz.
Kanat çırparak Pırıltı veriyorsun;
Farkındayım.
Balık vuruşu yoklamalarla
Yoruyorsun,Kalbimi.
Postalları delik deşik eden
sarp dağlardan attım yüreğimi tut diye.
Tutsaydın
Abı hayat olacaktı
Saçlarında sarı beyaz papatyalar.
Her geçişte yurdun önünden
Siyah saç,kahve göz olur,
perdenin arkasında her gölge.
Sen diye.
Kaçamak,ürkek kalp atar sevgiliye;
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!