gözlerine bakmak, gözkapaklarını sonuna kadar açıp
güneşe meydan okumak gibi
kör olacakmış gibi bir korku geziyor damarlarımda
ve başım yerden kalkmıyor kasrşısında
eziliyorum
yüreğimde hasret bulutları şarkı söylüyor
tüm ışıkları kapanıyor hücrelerimin
karanlık krallığını ilan ediyor ansızın
yıkılıyor mutluluğa dair ne kadar düşünce varsa
karamsarlık çöküyor küçücük dünyama
dayanılması imkansız acılarda yüzüyorum
sustum, öylece kalakaldım varlığı karşısında
zira kelimeler bile acizleşmişti karşısında
ki konuşmak pahabiçilmez bir pırlantayı
çamura boyamak kadar gereksizdi
zaten konuşacak mecal de kalmamıştı, çatlayan dudaklarımda
kapkaranlık bir güneş düşmüştü payıma
en ufak bir ışık belirtisi yok
zifiri karanlık hakim tüm hücrelerime
çok korkuyorum...
buzdan bir güneş çıktı kurada şansıma
eskiden, yani ben ben ken
yani ben sende nefes alırken
çıldırtırdı beni başka adamcıkların varlığı
sana dokunmamışlar bile olsa
ne farkeder ki nefesleri
nefesine karışıyor ya...
hani bir uçurum kenarındasınızdır
ruhen intiharın eşiğindesiniz
beden ile de buna destek vereceksiniz
buna tüm kalbinizle karar vermişsiniz
ama biri dürtüyor ya
fısıldıyor ya kulağınıza
Bazen gönül aynamda gerçek ben ile karşılaştığımda. yaradana beni neden yarattın ile başlayan sorular sorarım çevresi isyan ile süslü
gerçekten ben neden yaratılmışım olabilirim ki.hani bilmeden bir yararım olsa yerdeki karıncaya yada uçan kuş a,yada en yakın arkadaşıma,babama, amcama,dayıma yada hiçbir zaman göremediğim veya göremeyeceğim uzak akrabama
benim kimseye yararım yok
yeryüzünde kapladığım alana yazık değil mi
attığım her adımda,bastığım toprakta çiçekler oluşsaydı,dünya güller bahçesine dönerdi,içinde meleklerin uyuduğu
3 ayönce neyi terkettiysem
3 ay sonra yine onun kucağındayım
hayat sözümü geçiremediğim
küçük bir yaramaz çocuk...
aslında bir konsümatristen farkın yok
sür rujunu, çekinme,
boya kalbinin bütün kıvırmlarını
sür rimelini en karasından ki görmesinler
o gereksiz yere atan canavarını
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!