Alparslan 4 Yaşında Şiiri - Yorumlar

Dört yaşında bir çocuk, dört koldan sarılabilir evrene. Ya evren kucaklar mı onu, annesi gibi? Dört yaşında bir çocuk, gezebilir dört kıtayı düşüncesiyle. Oysa hatırlar mı bastığı toprak parçasını? Ya da melek gibi, kanatlıdır ya melekler, Tepeden mi seyretti insanlığı? Tanrı gibi,

Ya Tanrı dört yaşında bir çocuk olsaydı! Kızdıklarına mı hastalık verirdi, sevdiklerine mi? Duygular değil midir insanı hayata bağlayan? Ve o duyguların yoğunluğu değil midir? Gerçekten hamurunu yoğuran, Belki de Tanrı, üzüntüleri daha tarifsiz yapmıştır, mutluluktan, Mutluluklar çok sıradan, Her insan sevinebilir, gülebilir yalancıktan. Oysa üzüntüler farklıdır. Herkes üzülebilir. Her üzülen içtenlikle ağlayamaz. Ağlayan bir damla yaş döker. Ağlayamayan iki, bir damlası içeriye, O da tüm yaşamını sırılsıklam yapar.

Ya Tanrı dört yaşında bir çocuk olsaydı! O zaman ağlamazdı hiç kimseler. Özellikle de bebekler, sonra da anneler, Yanlış anlaşılmasın. Tanrılıkta yok gözüm. Yalnız Tanrı’nın adaletini sevemiyorum. Ondandır bunca sözüm.