En çok ölürken yalnızız
Çaresizlikten bu yalnızlığımız
Kıymeti yokmuş nefretin, mülkün
Bir nefesle tutunabilmek kadar zamana
Bir iz bırakmak varoluşta,
Orada bir bahçe vardı
Sevdalar sanki masaldı
Bir erdemdi yaşamak
Saatler yarın,
Günlerden bahardı.
Harikulade bir bahçeye uyandım
Önce çok korktum ve ağladım
Işıkla beraber
Kim olduğumu anladım
Karnaval, panayır yeriydi yaşamak
Kelimeler vardır
Yaşanmışlığı ölçüde
Değer ve ağırlık kazanır
Sevgi gibi... Ölüm gibi...
Şimdi sevgin daha bir kıymetli
Ölüm bir o kadar ağır
Ve bir kelime sıcacık...
Şimdi ben
Oğlum... dedikçe ağlarım
13.03.2000
Yerine göre renk değiştiriyor
Diliyle avlıyordu sinekleri
Nedir dedim
Neyin nesi bu hayvan?
Politikacı dediler.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!