Alnımın ortası ayak izin

.
.
.
izin ver
göçeyim
gölgenin kursağından
kanatsın karanlığı nefesim

asılabildiği kadar
asılsın zaman
ömrümce sarılayım suyun tarlasına
soluklanayım
rüzgarın nakış sesinde
çelişkidir elbet
yok oluyorken insanlığım

izin ver
sesimden sızsın aşk
talan edilmiş şehirlerin güveli taşlarıyım
merdiven altlarım küf
kirpiklerim
tütsü

izin ver
dolsun gözlerimin içi silkelenirken uykum
kaynasın yaralarım
fısıldasın
ellerim
ellerim ki
yağmurla yola çıkmış anahtar

izin ver
bu figan
terliyorken toprağa
biçtiğin gökyüzüne doğsun
söz
ben de
çağırırım kendimi
izin ver

alnımın ortası ayak izin/silkineyim izin ver

.
.
.