Alnımdan Öpsün Aşk Şiiri - Gülüm Çamlısoy

Yeknesak dokunuşları kaderin,
İnleyen kelimeleri bağrıma basıp da her gün
Çocuk neşemle hemhalım epeydir
Bakma sen hüzünlü durduğuma
Diyen nidalara karışırken sesi yüreğimin.

Zaman en acımasız hırsız
Bir cebimde aşka dair nice söylem,
Ramındayım ömrün zaman zaman
Çatık kaşlarım olsa da
Eşlik eden o terennümüne garip benliğimin.
Saf tuttuğumun basireti,
Saflığımın en nankör ve bonkör ihaneti
Serlerimi yaymışım da ayaklarına rahmetin
Sırlarıma sahip çıkmaz mı Rabbim?

Gün gibiyim,
Ölgün bir gül gibiyim belki de:
Meylerim en derininden bir sevda busesine
Lakin alnımdan öpsün aşk
Ve helalinden sevsin demelere mahal
Ne bir kelam ne de cürüm
Yine kıskacındayım bilinmezin
Ve tutulan aya bakıp da dalarken hülyalara
Dem vurduğum tüm densizliğimle
Melek saflığında belli ki bağlanan basiretim.

Deme de asla,
Hayrola?
Desen de olur aslında
Hem lafı mı olur iki dost arasında?
Kapıldım giderim o densiz rüzgâra
Sihrim yine gölgeli,
Sivrildiğim bunca şiir de ölümüne rahmet okurken
Onca belayı savuran annemin dualarında.

Kapılmışlığım yine aşka
Belli ki asla hayra alamet değil.
Ben ki meftun;
Beni ki kör cahil;
Ben ki koca bir yufka yürek;
Ellerimle öldürdüm nefreti ve ihaneti
Beni sor sadece ehli kelam
Aşkın da münhasır sahibine
Satılmışlığını yüreklerin
Ne tanırım ne bilirim;
Aşk yolunda bedelleri ömürlük saf sevgilerin müridiyim.