Alnımda taşıdığım mühür

herkesin duyacağı şekilde susuyorum… çığlık

uçurduğum kelebeği kanatlarından vurdular
gazetelerin cinayet eklerinden kaçıyorum
manşetlerde silah sesleri…
linç ediyorlar üç adım geride kalan sevgilimi
ve umuda uyanan ay ışığını
çocuğuma şarkısını söylediğim zaman
kurşuna diziyorlar
çocuğumun gözlerindeki sevinci
tekmelenmiş feryatlar gibi
yankılanıyorum sokaklarda
ağıt yakan kuşlar
kanatsız uçuyor gözlerimin kıyısından
ben sırtıma vurulmuş bir çuval günahla
çığlıklar doğurdum anne

gözlerime kıstırılmış öfkeyi gördüm
yasak aşklar saklar gibi yüreğimde
özledim
çocuk seslerini eskisi gibi
umutların esir alındığını anladığımda
yaşamayı daha çok sevdim
kurumuş nehirlerdeki sazlıklar gibi
taze bir çığlıktır gözyaşı anne
taze bir çığlıktır

bu ülkede
şarkılar hep aynı nakaratla bitiyor
gökyüzü kefen gibi bakıyor bana anne
çıplak çığlıklar ürkekliği ile
kendimi yumrukluyorum
hercaî yüreklerin isyanı mı bu
yayılıyor bakire ırmakların
gümrah fırtınalardan kaçmış lohusalık kokusu
batıyorum dizlerime kadar

acılar tuzlu anne,
acılar tuzlu
tadı depreşirken yüreğimde
ben her aşka aç insanın nağmesini dinliyorum
güneş
yeni doğmuş bir çocuğun iştahıyla sevişiyor
telaşla uçuşuyor anka kuşları
dudaklarımın yamacından
kalabalıkların kıyısında, yalnızlıkların ortasındaki
terk edilişinden habersiz kız geliyor aklıma
tarihi terk edip çadır kuruyorum
ilk çağ masallarına

herkesin duyacağı şekilde susuyorum… çığlık
çığlıklar bitmez
belki de vazgeçilmez bir sevda, ama
sevdaya hüküm
bedenim çığlık
rüzgârın önüne düşmüş bir yaprak gibi savruluyorum
çığlıklar bahar ile bahar arasında sonbahar
çığlıklar isyan
çığlıklar gözyaşı
çığlıklar acıdan bir kelepçe
çığlıklar yaftam
çığlıklar kimliğim
kimliğim alnımda taşıdığım mühür

herkesin duyacağı şekilde susuyorum… çığlık

Behçet Gülenay