Alnımda Akyazı Şiiri - Metin Tekin

karşımda köyümün resmi gözlerim dalmış seyrediyorum
ağladığımı sanmayın gönlüme almış yâd ediyorum
o bana gül bağrını açmış ben ona var gönlümü
sonsuza dek sevmeyi vaad ediyorum
karşımda köyümün resmi gönlümde sevdayla yazılmış ismi
başımda güneş gibi duruyor yolumu aydınlatan cismi
hiç kızgın görmedim kırgın görmedim yüzünü
nasıl unutabilirim paylaştığımız riyasız bir mutluluktu
hayatımın her anına yansır aynısından hatıralarımın aynasından

kim demiş ben uzağım o uzak
köyüme giden yollara uğrak gönlüm
sırrını görmek isteyen gönül gözüyle bakmalı
her dem ona varmak isteyen
hasret ateşiyle her zerresini yakmalı
ne tatlıdır hasretinin yakışı damarlarımda sımsıcak akışı
köyümü düşlerken sarar çevremi gökler
doluşur ufkuma yıldızlar aydınlanır gecem
açılır perdeler çözülür sır dolu bilmecem nur yağar gönlüme ışıl ışıl

toprağından taşından beslenmiş bedenim
suyu katılmış varlığımın öz mayasına
orda doğmayı şeref bilmişim şeref odur demişim
orda dünyaya gelmiş ta baştan dünyaya bahtiyar gelmişim
ruhumla buluşmuş kabuğumu delmişim
değişmemiş huyum “O pırlanta benim kabuğum! ” demişim
orda sevdalanmışım orda düşmüş gönlüme ilk sızı
Samanyolu içinden geçer ay düşer suyuna varırı yanına yıldızı
o suda yıkamışım anlımı parıldar anlımda Akyazı