Kahrın varisi benim gecemdir

Bir ağızdan kaç ayrılık işitebilir insan?

-Bir yaşama kaç yalnız gün sığıdırırsa insan.

Kaç defa ölümüyle kutsanır bir ölümsüz anka?

-Bir vedaya, bir hoşçakala, bir gitmeye ne kadar dayanırsa anka.

Peki bir vedada kaç defa hoş kalıp el sallar insan?

-Cok defa.

Nasıl yani?

-Bak darağacına, hayatla bağı neşterle kesilmiş bir halkın yalnız yazgısına bak! gülüyorlar, bak Majid Kavousifar!

Kaç defa çıldırdın sen bu aralar?

-O araları kaç defa hatırladıysam o kadar.

Peki kaç defa...

-Sus! Yaptın yapacağını işte
Uyandırdığın karanlıkta bir belaydı,daha gece, kör karanlık, baktıkça battık.
Giden sevgilerin ayak sesleri,arttıkça artan ölümün zelzelesi
Bu ışık demeti fazla bana
Bu hava kütlesi fazla bana
Az sarılıyor insan bana, az dokunuyor kıvılcım çıraya. Alevler ısıtır oysa, ateşler yakınlık kurmalı bana
Bitmedi
Ufalanıyor her parçam
Düşüp dağılıyorum merdivenlerde
Şimdi daha da kayıp vermeden bir hatıranın kasırgasına, sen de sus biran önce.

Son bir soru kaç vebalı çağın gecesidir bu böyle?

- Yağmurlar yağdığından beridir ben hep böyle. Acının ve kederin beşiğinde...
Kundağa sarıpta büyütmediği, hiç kırkında çıkmayacak bir bebek gibi lilith mezbahanesinde

Kim o lilith?

-Uyu kardeşim uyu sen de.