Almuhtada'nın sözleri -3-

Almuhtada-3-
Kendimle konuşmalar.
Sevgi ve Eşitlik Üzerine

Benim umarsız dostum! Eğer perişanlığının nedeni olan yoksulluğunun,sana eşitliğin bilgisini ve Yaşam’ın zihniyetini açıklayan olgu olduğunu bir bilseydin,bahtınla hoşnut ve doygun olurdun.
Eşitliğin bilgisi diyorum:Çünkü zengin,bu bilgiyi arayamayacak kadar mesguldür ve o servetine servet katmayı düşünmektedir.
Ve yaşam’ın zihniyeti diyorum:Çünkü güçlü,gerçeğe giden yolu izleyemeyecek kadar düşkündür kendi egemenliğine.
Öyleyse sevin,umarsız dostum; Çünkü eşitliğin dile getiricisi ve yaşam’ın kitabı sensin.Hoşnut ol,çünkü seni yönetenlerin içindeki erdemin kaynağı ve sana yol gösterenlerin dürüstlük anıtı sensin.
Ey benim üzüntülü dostum.Seni hayattta bozguna uğratan talihsizliğin,yüreğini aydınlatacak ve ruhunu küçümsenişin kuyusundan saygı değerliğin tahtına yükseltecek güç olduğunu görebilseydin,payına düşenle hoşnut olur ve onu sana yol gösterecek ve seni akıllı kılacak bir miras gibi görürdün.
Çünkü yaşam çeşitli halkalardan oluşmuş bir zincirdir. Elem, bugüne boyun eğmişlik ile geleceğin umudu arasındaki altın halkadır.
Uyku ile uyanıklılık hali arasındaki alacakaranlıktır.
Yoksul yoldaşım:Yoksulluk ruhun soyluluğunu ortaya koyarken, zenginlik,yaptığı kötülükleri gizlemeye uğraşır.Elem duyguları yumuşatır ve mutluluk yaralı yüreği iyileştirir. Elem ve yoksulluk ortadan kaldırılabilseydi, insanın yüreği,üzerinde bencillik ve açgözlülük- ten başka hiçbir yazısı olmayan boş bir taş yazıta benzerdi.
Şunu aklından çıkarma ki,yücelik insan oğlunun gerçek benliğidir.O ne altın karşılığı satılır; nede günümüz dünyasında zenginlerin yaptıkları gibi külçelendirilebilir. Zengin,Yüceliğinden uzaklaşmış altınına sarılarak ona bağlanmıştır.Ve günümüzün genç insanı da yücelik’ten vazgeçmiş,kendini zevke ve tutkunluklarına kaptırmıştır.
Oysa zamanını altınlarını külçelendirmekle geçiren zenginin yaşantısı,gerçekte mezardaki solucanların yaşantısı gibidir.O Bir korkunun belirtisidir.
Ey benim elemli dostum,senin döktüğün gözyaşları,unutkanlığa sığınmak isteyenlerin kahkahalarından daha saf ve seni küçümseyenlerin acı alaylarından daha hoştur.Bu gözyaşları kindar yürekleri arıtır ve insana kalbi kırık olanın çekmekte olduğu acıyı paylaşmayı öğretir.
Zengin için döktüğün alın terinin karşılığını günü gelince ürün olarak biçeceksin. Çünkü her şey kendi kaynağına döner bir gün,doğanın yasasına göre.
Ve çektiğin üzüntü de yüce alemin isteğiyle hoşnutluğa ve mutluluğa dönüşecektir.
Ve geleceğin kuşakları,Elem’den ve yoksulluk’tan öğreneceklerdir,sevginin ve eşitliğin dersini.
Karanlık geceler,sevgiden ve aşktan korkanların,sevgiden ve aşktan haberi olmayanların şafağıdır ancak.
(H.Cibran) (A.Osman YILMAZ)