Almira Şiiri - Durak Yiğit

Neyin yorgunuyum desem SANA ?
Kendimce insanların yorgunluğu
Hayatın acımasızlığı
Özlemlerin yorgunluğu ...
Hangisini eklesem ki
Almira..!!
Yorgunluğumu yazmakla bitmez.
Beynim o kadar yoğun'ki
Hergün bir şehit veriyor sanki.

Saatlerimde ben
Akrep ve yelkovanım
Yorgunluklarıma yetişemiyor .
Yelkovanın hızına,
Akrebim mağlup düşüyor
Yorgunum
Yorgunum beynim yorgun...

Az kaldı diyorum kendimce
Bitti,bitecek yorgunluğum
Bir darbe daha ekleniyor,
Vucudumda
Depremler başlıyor artçı sarsıntılarla
Sarsıntı üstüne sarsıntı yaşıyorum
Yorgunluğma

Yeni bir yorgunluk daha ekleniyor
Yine Avuçlarımda kocaman bir ağrı
Önlenemez sızıntı
Bileklerim tartmaz oldu yorgunluklarımı
Yorgunum be hayat,dahada yorma beni
Yorgunum,solgunum,bitkinim
Hemde çok kırgın..

Bir zemheri ayaz eser içimde,
Alevler üşür.
Feleğin karasına eyvallah etmişim ama,
Yalvarırım sana
Sende uçurumların dibine itme beni ..
Böyle olmasın,
Olmasın be Almira
Yalvarırım
Yalvarımım sana terk edip gitme beni
Sen olsun,sen olsun bitme,bitme,
ALMİRA

Gittiğin günden beri sönmüyor ki yâr közün
Dizlerine yatıpta seyretmedim gül yüzün
Gidişinle kapladı içimi yine hüzün
Nasıl bu kadar sevdim bilmiyorum .!!
Ahhh ALMİRA ahhh