Almina Bebek Şiiri - Mehmet Fikret

bir bayram akşamında
havaya uçurdular alminayı
kor ateşler yaktı bedenini
kan gölüne döndü cadde
ayntap kan gölüne
atlı karıncalar döndü durdu
bir lunaparkın çılgın karmaşasında
uyur uyanık mıydın almina
karnın aç mıydı
çok korktun mu açarak kocaman gözlerini
berbat bir oyunun ortasında
savrulup giden belli belirsiz bir gülümseme
ve yangınlar
ve allah kahretsin
paramparça
yanmış
küle dönmüş insanlar
oy bebek
can bebek
elleri kınalı bebek
her sabah seninle uyanıyorum almina
saçlarını okşayarak geceleri
gözlerine bakamıyorum
utanıyorum
her gün bir kartal yiyiyor ciğerlerimi
prometheus misali
her sabah yenileniyor işkencem
yeniden
yeniden