Almıla Şiiri - Burak Günaydın

Maziden duyduğun bu sesi dinle,
Kulak ver, sanadır sözüm Almıla.
Sevinci, neşeyi, derdi benimle,
Anlatır şiirim, yazım Almıla.

Bir cümle yazmaya doğruldu kalem,
Yazdıkça yazıyor, elem ha elem,
Kan ağlıyor yurdum, bitmiyor çilem,
Bin yıldır dinmiyor sızım Almıla.

Doğ kızım, doğ da bu sızımı dindir,
Sanma ki bu sızı yalnız benimdir,
Her Türk’ün aldığı yara senindir,
Bitir bu dertleri kızım Almıla.

Almıla’m en güzel eserim sensin,
Defterim, kağıdım, kalemim sensin,
Her satırında ve hecesindesin,
En güzel şiirde nazım Almıla.

Düştükçe doğrulup ayağa kalktım,
Sana Türklüğünü miras bıraktım,
Karanlık çağa bir meşale yaktım,
Tarihim, şerefim, izim Almıla.

Kızım Türklüğündür en büyük süsün,
Ne basit hayal kur ne küçük düşün,
Sen Kızıl Elma’sın, büyük ülküsün,
Elbet varacağız kızım Almıla.

Yorgun düşmek, hiç pes etmek yok sana,
Ataların yol göstermiş bak sana,
Damarında akan kana baksana,
İşte benim, benden olan, özüm Almıla.

Kaç can verdik almak için bu yurdu,
Başbuğ’umuz erce ölüm buyurdu,
İt, köpekle bir tutma sakın kurdu,
Bu vatan, bu toprak bizim Almıla.

19.03.2021