Almila Şiiri - Ali Urgan

Öyle bir rüya ki sen kokuyor hep;
Bir demet menekşe rengi gözlerin.
Gurbet değil, sensin acıma sebep,
Sar beni Almila, bende ellerin.

Gökte Ay şavkını sana mı verdi?
Yoksa ok çektimde ucu mu değdi?
Deli başım yalnız hep sana eğdi,
Sor beni Almila, bende ellerin.

Tanrı dağlarında Ötüken sesi,
O ses ki türklüğün tatlı nefesi.
Uktemde bırakma al şu hevesi,
Vur beni Almila, bende ellerin.

Öylesine ağit, dertli biçimde,
Almila, hislerim saklı içimde,
Aldığım nefesde gece düşümde...
Al beni Almila bende ellerin.

Şu Tanrı dağları, aşılmaz dağlar,
Dağların ardında bir garip ağlar.
Biz vuslata hasret, hisler tarumar,
Sal beni Almila, bende ellerin.

Ötüken yurdundan saysan da beni,
Bir lahza koynuna alsan da beni,
Her an her saniye duysan da beni,
Tut beni Almila, bende ellerin.

Türklüğüme denktir bu sevdalı dem;
Almila, geceye düşerken matem,
Sen saldın içime ateşi madem,
Vur beni Almila, bende ellerin.

Dağ başında açmış bir yalnız gülün,
Yüreği titreyen garip bülbülün,
Efsunlu aleme açılan tülün,
Sev beni Almila, bende ellerin.